Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem w sprawie I ACa 463/14 z dnia 13.10.2014 r. oddalił powództwo o zapłatę odszkodowania w sprawie przeciwko operatorowi pocztowemu, reprezentowanemu przez Kancelarię BWHS, w związku ze szkodą poniesioną jakoby w związku z rzekomo nieprawidłowym doręczeniem przesyłki sądowej.

W treści pozwu wskazano, iż powód w wyniku nieprawidłowego doręczenia przesyłek sądowych przez operatora (przesyłki wydane zostały jednemu ze skonfliktowanych wspólników spółki jawnej w punkcie obsługi klienta operatora, zamiast w siedzibie spółki będącej adresatem przesyłki), poniósł szkodę w wysokości łącznie kilku milionów złotych. Skutkiem takiego doręczenia był bowiem brak wniesienia przez pozwaną spółkę zarzutów od nakazu zapłaty, co skutkowało jego uprawomocnieniem oraz przeprowadzeniem wobec niej skutecznej egzekucji.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż powód nie udowodnił żadnej z trzech przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej wskazanych w art. 415 KC. W szczególności Sąd podzielił argumentację pozwanego, że przesyłka została prawidłowo doręczona, bowiem operator wydał przesyłkę osobie uprawnionej do reprezentacji pozwanej. Natomiast zdaniem Sądu bez znaczenia dla odpowiedzialności operatora jest okoliczność, że przesyłka została wydana nie w siedzibie pozwanej, lecz w placówce pocztowej – bowiem samo miejsce doręczenia przesyłki ma charakter drugorzędny; najważniejsze jest, aby przesyłka została wydana osobie uprawnionej.

Ponadto Sąd podzielił argumentację pozwanego, że pomiędzy działaniem operatora a szkodą (której również powód nie wykazał) nie zachodzi adekwatny związek przyczynowy. Źródłem bowiem ewentualnej szkody nie jest wydanie przesyłki przez operatora w placówce pocztowej (zamiast w siedzibie spółki będącej adresatem), ale niewniesienie w terminie zarzutów od nakazu zapłaty przez wspólnika spółki będącej adresatem, który nakaz zapłaty odebrał w placówce pocztowej.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu rozstrzygnięcia:

  • „Podkreślić należy, iż doręczenie przesyłki zawierającej nakaz zapłaty niewątpliwie było zgodne z przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego, a w szczególności  art. 133 § 2 kpc i art. 135 § 1 kpc. Literalna wykładnia art. 133 § 2a kpc prowadzi bowiem do wniosku, iż przepis ten nie dotyczy orzeczeń, ale jedynie pism procesowych. Skoro bowiem w przepisie art. 133 § 2 kpc ustawodawca wymienia zarówno pisma procesowe, jak i orzeczenia, zaś w paragrafie kolejnym wskazuje jedynie na rozwiązania dotyczące pism procesowych, taka interpretacja jest właściwa i logiczna. Skoro zatem powódka ewentualne  bezprawne i zawinione zachowanie  pozwanej dostrzega w nieprawidłowym doręczeniu nakazu zapłaty, które jest orzeczeniem, a nie pismem procesowym, to art. 133 § 2a kpc nie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, a jedynie paragraf 2 tego przepisu.  [Przy czym celem przepisu art. 133 § 2a kpc nie jest wprowadzenie bezwzględnej zasady, że pisma procesowe dla przedsiębiorców winny być wręczane osobom upoważnionym do obioru wyłącznie pod adresem rejestrowym lub innym adresem wskazanym przez  przedsiębiorcę jako stronę  postępowania. W ocenie Sądu Apelacyjnego oczywistym celem tego przepisu jest ułatwienie uczestnikom obrotu prowadzenia sporów przeciwko przedsiębiorcom, poprzez umożliwienie wskazywania adresu rejestrowego (także wykreślonego z rejestru) jako właściwego adresu dla doręczeń – bez potrzeby badania, czy jest to rzeczywisty adres siedziby przedsiębiorcy. Innymi słowy: przepis art. 133 § 2a kpc określa raczej, jak powinny być adresowane pisma procesowe, a nie – gdzie pisma te winny być bezwzględnie wręczane. Przepis art. 133 § 2a kpc nie wyłącza zatem zastosowania art. 135 § 1 kpc.]
  • Bezpośrednie zastosowanie znajduje zatem art. 135 § 1 KPC, który stanowi, iż „doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, miejscu pracy lub tam gdzie się adresata zastanie”. Nie można więc wykluczać możliwości odbioru przesyłki w imieniu osoby prawnej przez osobę do tego upoważnioną, reprezentującą spółkę, zgodnie dyspozycją art. 135 § 1 KPC, jeśli operator pocztowy zastanie adresata w danym miejscu, m.in. w swojej placówce i takie doręczenie należałoby uznać za skuteczne.  Sąd Apelacyjny pragnie w tym miejscu podkreślić, iż celem przepisów o doręczeniach jest bowiem to, aby przesyłka została adresatowi skutecznie doręczona.  Ustawodawca w rozdziale 2 działu I tytuł VI Księgi pierwszej KPC przewidział wiele sposobów doręczenia przesyłek sądowych w postępowaniu cywilnym – wszystkie w tym celu, aby przesyłka została doręczona adresatowi. Wydaje się, że samo miejsce doręczenia ma znaczenie drugorzędne, wtórne, na co wyraźnie zdaje się wskazywać treść art. 135 kpc. Na jego bowiem podstawie należy uznać doręczenie za skuteczne, jeżeli tylko korespondencja została wydana adresatowi, bez względu na miejsce, gdzie się go zastanie”.

Pozwaną spółkę reprezentował mec. Andrzej Springer, wspierany przez mec. Wojciecha Bokinę oraz zespół Kancelarii BWHS.